De Gelukkige Huisvader Op Bonaire part I

Bon nochi tur hende,

Na bijna twee weken afzien heb eindelijk de tijd en energie gevonden om een bijdrage te leveren aan ons pakkend reisverslag. Dat huisvader zijn eist zeker zijn tol. Geen sprake van vakantiegevoel. Okay, okay.. behalve dan de uurtjes strand… én het snorkelen… én het heerlijke tropisch weer… (met af en toe gigantische stortbuien)… én op zijn tijd een koud biertje… Nou voorruit een beetje vakantiegevoel dan. Uitslapen is er niet bij. Die kinderen ontwaken zo’n beetje tegen de ochtendgloren (zes uur). Dat is ook de tijd dat Rianne uit bed gaat voor de dagdienst. Hopsakee om half zeven met zijn vieren in de auto sjezen we naar het Fundashion Mariadal. Rianne droppen en thuis ontbijten. Op maandag en woensdag gaan Addo en Lieke naar de crèche; Duckstad genaamd. Addo rolt er goed in. Voor Lieke is het zeker wennen. Ze is erg verdrietig als we weggaan. Dat is niet echt fijn weg gaan. Maar goed we zijn het een beetje gewend; dit was nl. ook zo bij de eerste maand peuterspeelzaal. In de loop van de dag ontdooit ze gelukkig wel wat. Ze is in de ochtend op één na de oudste. Gelukkig komen er ’s middags oudere kinderen voor de BSO bij. Dan heeft ze ook wat meer uitdaging.

Voor mij begint het harde werken: wassen, strijken, dweilen, ramen wassen, schoffelen etc. etc. Na ongeveer een half uurtje heb ik eindelijk wat tijd voor andere zaken: fiets voor Rianne regelen, zodat we als gezin niet meer die totale exodus te hoeven ondergaan (jawel , er wordt hier redelijk wat gefietst op het eiland. Zowel door de makamba’s als lokalen). Eigenlijk is het voornamelijk opstarten. Je weg vinden in de alledaagse dingen: welke kapper? Met dank aan Armand (collega RAVU) gevonden. Waar doen we de boodschappen (bij Appie natuurlijk!!!)? Het loont zeker om de lokale supermarkten af te struinen. Levensmiddelen zijn redelijk aan de prijs. Kan me niet heugen dat Aruba zo duur was. De invoering van de dollar en gebrek aan concurrentie hebben hun sporen achter gelaten… Gelukkig krijgen we korting op duiken, windsurfen etc. omdat we ‘locals’ zijn.

Het is september op de benedenwindse eilanden en dat betekent dat de wind af en toe wegvalt. Hurricane season. Amai, daar komt die warme vochtige deken. Vlug de airco aan. En het is mosquitotijd!!! Ik wordt al helemaal lek geprikt. Kun je nagaan hoe lek Rianne is. Oeps, vergeten op jacht te gaan. Resultaat: Addo heeft dus duidelijk Rianne’s bloed. Arm joch… We dachten heel even aan waterpokken. Tss, hoe dom…

Wat ons zeer verheugt is het feit dat we weer bezoek krijgen!!! Best veel en sommigen overlappen mekaar. We zijn al druk bezig met een schema, zodat we zelf ook nog iets kunnen ondernemen. Er moet natuurlijk vakantie gevierd worden! Over tijd gesproken. Voorlopig ga ik nog niet aan de slag. Volgende week hoop ik een gesprek te hebben met de leidinggevende van de SEH. Kijken wat de mogelijkheden zijn. Tja, als Rianne naast haar 40 uur ook nog stand-by moet staan voor de air-ambulance dan blijft er bijzonder weinig speelruimte over. De tijd zal het leren.

Tot zover… Tot de volgende DGHOB!

Ajo!